وقتی بازی تاج و تخت خوب بود، هیجان انگیز بود. فصل 4 بر عواقب مرگ یک پادشاه شرور متمرکز بود و فصل 8 در نهایت به اوج خود رسید. هشت فصل حاوی هیجانات و دسیسه های سیاسی زیادی بود که هیچ طرفداری موفقیت HBO را نمی تواند فراموش کند. با معرفی بهترین فصل های گیم آف ترونز همراه مووی 21 باشید.
8. فصل هشتم (2019)
فصل آخر با نبرد شمال در برابر وایت واکرها آغاز می شود. سریال با نبرد نهایی برای تاج و تخت آهنین به پایان می رسد.
در حالی که پایان یک فاجعه کامل نبود، پایان‌بندی رضایت بخش شخصیت ها را قربانی تنظیم پایان کرد. به ویژه طرفداران جیمی لنیستر (نیکولای کوستر والداو) جان اسنو (کیت هرینگتون) و دنریس تارگرین (امیلیا کلارک) از نحوه پایان یافتن سفرهای شخصیتی آنها عصبانی بودند. با این حال، همه چیز بد نبود.
7. فصل یکم (2011)
ادارد استارک (شان بین) مجبور می شود به King’s Landing بازگردد تا دست راست پادشاه رابرت باراتیون (مارک آدی) شود. ند باید بفهمد که چه کسی سلف او را به قتل رسانده است.
فصلی که همه چیز را آغاز کرد، اولین لحظات این حماسه فانتزی راه را برای ساختن سریال هموار کرد. با وجود باورنکردنی شان بین، مرگ شخصیت او دقیقاً ثابت کرد که این سریال چقدر غیرقابل پیش بینی خواهد بود. آدی همچنین نمادین و صحنه‌دزد بود و سفر خود دنریس با چنین دسیسه‌هایی آغاز شد.
6. فصل پنجم (2015)
جان اسنو اکنون به عنوان لرد فرمانده نگهبانان شب کنترل می شود. در King’s Landing، پادشاه جدید تامن باراتیون (دین چارلز چپمن) با تهدید جدیدی روبرو می شود.
چهار فصل اول سریال در سطح دیگری بود و برای تلویزیون اثر فوق العاده‌ای بود. فصل پنجم در حالی که شایستگی‌های زیادی داشت، برای بینندگان تا حدودی یک گام رو به پایین به نظر می‌رسید. طرح‌های فرعی از نظر استقبال متفاوت بودند. مطمئناً این فصل برای درخشش جان اسنو بود، که شاهد رشد شخصیتی عظیم او هستیم.
5. فصل هفتم (2017)
فصل ماقبل آخر بر همگرایی توطئه های اصلی سریال قبل از فصل 8 تمرکز دارد. این فصل شامل ورود دنریس به وستروس برای به راه انداختن جنگ علیه لنیسترها می شود.
این فصل از این نظر هیجان انگیز بود که چگونه شروع به فضاسازی تا پایان اثر کرد. مطمئناً با برخی از انتخاب‌های نوشتاری عجیب و غریب در برخی مواقع به دور از ایده‌آل بودن بود. خط داستانی فرصت‌هایی را برای بسیاری از شخصیت‌های اصلی فراهم می‌کرد تا تحت تأثیر قرار بگیرند. این فصل از بهترین فصل های گیم آف ترونز محسوب می شود.
4. فصل ششم (2016)
این فصل نبرد بین استارک ها و بولتون ها برای وینترفل را نشان می دهد. در King’s Landing، سرسی لنیستر (لنا هدی) باید برای محافظت از میراث خانوادگی خود مبارزه کند.
این فصل با بازگرداندن ساندور کلگین (روری مک کان) به طور پیشفرض مستحق امتیاز بالا بود. این فصل به عنوان یک بازگشت دراماتیک به فرم پس از فصل پنجم عمل کرد و جان اسنو را در بهترین حالت خود به نمایش گذاشت. فصل ششم به رضایت‌بخش‌ترین شکل به پایان رسید و «نبرد حرامزاده‌ها» یکی از قوی‌ترین قسمت‌های کل سریال بود. این فصل در نهایت یکی از بهترین فصل های گیم آف ترونز نام گرفت.
3. فصل دوم (2012)
این فصل حول محور جنگ پنج پادشاه است. دنریس همچنین به دنبال یافتن متحدانی است به همراه سه اژدهای تازه متولد شده اش که در کنار او هستند.
فصل 2 سریال را با معرفی تعدادی شخصیت جدید گسترش داد که به حفظ یک دنیای فانتزی جدید و غنی کمک کردند. با وجود بسیاری از خواستگاران بالقوه Iron Throne، این فصل حتی بهتر از فصل 1 بود. تیریون لنیستر از پیتر دینکلیج یک نقطه برجسته واقعی برای این فصل بود، و شاید فصل 4 تنها زمانی بود که او از این فصل در آن بهتر بود. جهان اثر حتی بزرگتر شد و مطمئناً برای سریال بهتر بود.
2. فصل سوم (2013)
راب استارک (ریچارد مدن) به دنبال انتقام گرفتن از پدرش است. این فصل همچنین شامل مخفی شدن جان اسنو می شود، در حالی که نفوذ دنریس همچنان در حال افزایش است.
این فصل به درستی تایوین لنیستر چارلز دنس را معرفی کرد و بعد جدیدی به خانواده لنیستر اضافه کرد. همچنین به غم انگیزترین شکل برای استارک ها پایان یافت، بازی تاج و تخت یک بار دیگر ثابت کرد که تیراندازی برای بچه های خوب فقط به دلشکستگی ختم می شود. این فصل خطرات را افزایش داد و بینندگان مشتاق چیزهای بیشتری ماندند. زندگی در وستروس در این فصل دور از انصاف بود.
1. فصل چهارم (2014)
تیریون خود را در مرکز یک محاکمه قتل می بیند. سانسا استارک بالاخره فرصتی برای پشت سر گذاشتن عذاب سقوط پادشاهیش فراهم شد.
مرگ جافری باراتیون جک گلیسون عامل اصلی درام فصل 4 بود، در حالی که به دینکلیج بهترین فرصت برای درخشش داده شد. این فصل لحظات پر شور بسیاری داشت. مرگ جافری، طغیان تیریون و محاکمه توسط نبرد. همچنین پیوند بزرگ بین آریا استارک (میزی ویلیامز) و The Hound را گسترش داد و دوره کوتاه و در عین حال شیرینی را برای اوبرین مارتل (پدرو پاسکال) معرفی کرد. سریال در فصل چهارم به اوج رسید و شاید دیگر هرگز به آن اوج نرسید.
منبع: Collider
