آمستردام (Amsterdam) فیلمی با حضور ستارگان سینمایی درخشان و فروش به نسبت خوبش، انتظاراتی را در ذهن بینندگان ایجاد کرده است که در مووی21 به بررسی آن خواهیم پرداخت.
خطر لو رفتن داستان در ادامه متن
داستان فیلم
همه چیز در فیلم آمستردام با با یک قتل شروع می‌شود، یا شاید هم دو قتل. در یکی از این دو قتل ابهامی وجود ندارد: خانم جوانی که در خیابانی در نیویورک در سال 1930، زیر ماشین درحال عبوری پرت شد.
آن هم دقیقا در موقعی که رازی تعیین‌کننده در مورد معمایی چند بعدی و درهم ریخته را به زبان می‌آورد که داستان فیلم را پیش می‌برد.
قتل دوم مربوط به پدر همان خانم جوان است، یک قهرمان جنگی که شواهد نشان می‌دهد احتمالا پای مسمومیت و توطئه در میان باشد.
کریستین بیل، که به گزارش مووی21 تمام نقش‌هایی که می‌گیرد توسط دی‌کاپریو رد شده‌اند، این بار نقش دکتر برت برندسن را ایفا می‌کند که یک دکتر و جانباز جنگی است.
جان دیوید واشینگتن نیز نقش هارولد وودزمن را دارد که یک وکیل و دوست صمیمی برت است.
مارگو رابی، که به تازگی دوباره و به همراه برد پیت در فیلم Babylon درخشیده است، نقش جالبی دارد، شاید یکی از معدود شخصیت‌های جذاب فیلم آمستردام است. او در آغاز در نقش یک پرستار جنگی ظاهر می‌شود اما خب، به همین‌جا ختم نمی‌شود.
دردسرها از آن‌جایی شروع می‌شود که برت و هارولد متهم به قتل عمد خانم جوانی می‌شوند. خانمی که از آن‌ها برای پیدا کردن علت مرگ مشکوک و ناگهانی پدرش، کمک خواسته بود و تیلور سوئیفت نقش او را بر عهده دارد.
اما زمان داستان، تا به حال و هوای آن عادت می‌کنیم عوض می‌شود و ما دیگر در 1930 میلادی نیستیم، بلکه خود را در 1918 میلادی پیدا می‌کنیم، پس از جنگ جهانی اول و در بیمارستانی فرانسوی.
در حالی که یکی از پرستارها، گلوله‌ها و ترکش‌ها را از بدن برت و هارولد در می‌آورد و آن‌ها را جمع‌آوری می‌کند و از آن‌ها آثار هنری عجیب و خاصی درست می‌کند.
این پرستار که والری نام دارد و مارگو رابی نقش او را بازی می‌کند، تبدیل به دوست خوبی برای این دو سرباز جانباز می‌شود و آن‌ها را مجاب می‌کند که به آمستردام بروند.
رابطه این سه نفر به هم نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود و میان والری و هارولد، رابطه‌ای عاشقانه شکل می‌گیرد.
اگر همچنان درحال دنبال کردن داستان فیلم آمستردام هستید، تبریک می‌گوییم، شما از اکثر بینندگان، صبر بیشتری دارید!
نقدهایی بر آمستردام 2022
این فیلم 134 دقیقه‌ای، به طرز عجیبی از شاخه‌ای به شاخه دیگر می‌پرد به طوری که مخاطب با خود می‌گوید: «خدای من! باز هم یک داستان و شخصیت جدید که به بیراهه می‌رود!» و این برای یک کارگردان، اصلا مناسب نیست.
آمستردام فیلمی معمایی و جالب است اما اتفاقاتی که در آن می‌افتد انقدر زیاد است که حوصله مخاطب را سر می‌برد و بازیگران خوش نامش، مثل رامی مالک و آنیا تیلور-جوی، رابرت دنیرو یا حتی تیلور سوئیفت هم نتوانستند او را از این منجلاب بیرون بکشند.
چرا آمستردام انقدر ضعیف عمل کرده است؟
از فیلمی با حضور این همه ستاره انتظار می‌رفت خوب بدرخشد اما متاسفانه داستان شلوغ آمستردام، به او این اجازه را نداده است.
دیوید او. راسل، کارگردانی که در کارنامه خود فیلم Joy با بازی جنیفر لارنس را دارد، برای این فیلم، آن طور که باید و شاید عمل نکرده است. شناخت مخاطب در ساخت فیلم به قدری مهم است که توانسته است از آمستردام یک فیلم به درد نخور با حضور بازیگران به درد بخور بسازد.
134 دقیقه شلوغ بازی و درهم ریختگی در سال 2022، آن هم زمانی که اکثر مخاطبین، اوقات فراغت خود را در یوتوب و تیک‌تاک سپری می‌کنند، مانند خودکشی است!
صحنه‌های سپری کردن سه نقش اصلی داستان، به قدری بیهوده به نظر می‌رسد که به راحتی می‌توان آن‌ها را رد کرد و بحث‌هایشان در مورد قول و دوستی به قدری کلیشه‌ای است که برای ندیدن فیلم، دلیل کافی ایجاد می‌کند.
فلش‌بک‌های زمان جنگ هم به قدر زیادی با حال و هوایی که در مخاطب ایجاد شده است متفاوت است.
رامی مالک و آنیا تیلور-جوی نقش زوج خانواده وز را دارند اما در طراحی شخصیتشان کوتاهی شده است، به قدری که به راحتی از همان ابتدا، از آن‌ها بابت تمام سانتی‌منتال بودنشان، متنفر خواهید شد.
پایان فیلم و گفتار ما
درباره پایان هم چیزی نمی‌توان گفت، راسل به اندازه کافی به شعور مخاطبان فیلم آمستردام توهین کرده است. تصور کنید 122 دقیقه از فیلم گذشته است و کارگردان تصمیم می‌گیرد ظرف 10 دقیقه به شما همه چیز را توضیح دهد.
در نهایت در نقد و بررسی این فیلم باید نوشت که آمستردام فیلمی بود که می‌توانست یکی از افتخارآمیزترین آثار موجود در کارنامه کارگردان و بازیگران و عواملش باشد، اما با روش‌های بدون فکر و درهم‌ریختگی‌های فراوان، این شانس را از دست داد.
منابع:
